Ahtapotun Bahçesi 31.05.2010

Bob Dylan'ın İstanbul'da sahnede olduğu sıralarda, radyolarının başında olan radyoseverlere Dylan yorumları
  1. Richie Havens / Tompstone Blues
  2. George Harrison / If Not For You
  3. Mark Lenagan / Man In The Long Black Coat
  4. Patti Smith / Wicked Messenger
  5. PJ Harvey / Highway'61 Revisited
  6. Cat Power / Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again
  7. Yo La Tengo / Fourth Time Arround
  8. The White Stripes / One More Cup Of Coffee
  9. Fairport Convention / Percy's Song
  10. Ramblin Jack Elliott / Just Like Tom Thumb's Blues
  11. Nick Drake / Tomorrow Is A Long Time
  12. Tom Verlaine & The Million Dolar Bashers / Cold Irons Bound


The Black Heart Procession / İstanbul


The Black Heart Procession konseri mi dediniz?
Şayet konserden önce bir yazı kaleme almış olsaydım, konser yaklaşırken dile getirdiklerimi de pekiştirir bir halde yanılgı sularında boğulacaktım. Söz uçar. Kaydedilmiyorsa.
Fakat belirtmeliyim ki bu değil, konserden hazzetmememe sebep. Hatta bir yere kadar hoşuma bile gitti, lafazanlıkları. Seyirci/dinleyici ile ilişkileri.
Çekirdek kadro olan Pall Jenkins ve Tobies Nathaniel harici albümlerinden bildiğimiz kadro ile turlamıyorlar bir süredir. Şahane bascı Jovi Butts ve davulcu Jason Hooper şimdiye dek gelmiş TBHP kayıtlarından bildiğimiz müzisyenler değil. Başka yerlerden (The Flying Objects, Goodbye Blue Monday) biliyoruz. 2006 The Spell albümünden itibaren nam’ı diğer “The Album Leaf” Jimmy Lavelle ve zaman zaman The Album Leaf’ destek veren Matt Resovich, TBHP kayıtlarında ve konserlerinde bulundular. Lavelle deniz aşırı pek dolaşmıyor. Ama Matt Resovich genelde gruba eşlik ediyor-du. Istanbul’a dört kişi geldiler. Resovich klavye desteği yapıyor ki kimi yerlerde Tobies Nathaniel nasıl sıkıştığına şahit olduk. Yanı sıra TBHP parçalarının damarını teşkil eden keman Resovich’den dökülecekti. Dökülemedi. Mesela “Blue Tears” katır kutur bir halde aksetti. Parçaların çoğu albümlerin izinde yorumlandı ki, herhalde bir müzikseverin tercih edeceği bir şey değil. Daha sert çaldıklarına tanık oldum. Bir parçayı alıp başka bir yerlere taşımalarına ve tek kelime laf etmeyip Pall Jenkins’in gitarının tellerini dağıttığına da. Bazı konserler müzisyen ile aranızdaki bağı kuvvetlendirdiği gibi bazen de var olanı gevşetir ya, bende olan bu hal. Ama The Black Heart Procession sevgimize öyle de kolay kolay halel gelmez. Bir daha.


Ahtapotun Bahçesi 24.05.2010

  1. The Black Heart Procession / The Fix
  2. Three Mile Pilot / Kill The Race Horse
  3. Three Mile Pilot / Ruin
  4. The Black Heart Procession / The Waiter
  5. The Black Heart Procession / Release My Heart
  6. The Black Heart Procession / A Light So Dim
  7. The Black Heart Procession / A Cry For Love
  8. Bob Dylan / Rainy Day Woman Nos 12 & 35
  9. Bob Dylan / Love Minus Zero

Ahtapotun Bahçesi 17.05.2010

  1. Black Sabbath /Heaven & Hell
  2. Black Sabbath / Children Of The Sea
  3. Motörhead /Tear Ya Down
  4. The Fall /O.F.Y.C. Showcase
  5. Black Francis / Wheels
  6. Boris / Message
  7. Roky Erickson with Okkervil River / Goodbye Sweet Dreams
  8. Ricochet / The Richard Mutt Case
  9. Ricochet / Twelve
  10. The Black Heart Procession / Voiture En Rouge

Ahtapotun Bahçesi 10.05.2010

  1. Secret Chiefs 3 / Omeal
  2. Morrisey / Life Is A Pigsty
  3. Smog / Ambition
  4. The Black Heart Procession / GPS
  5. Bob Dylan / Love Sicks
  6. Bill Callahan / Rock Bottom Riser
  7. Bill Fay / Cosmic Boxer
  8. Tim Buckley / Make It Right
  9. Arthur Russell / What Is Like
  10. Bonnie Prince Billy & The Cairo Gang / Troublesome Houses
  11. Sam Amidon / I See The Sign

Ahtapotun Bahçesi 03.05.2010

  1. Paul Weller /Andromeda
  2. Paul Weller / 7 & 3 Is The Striker's Name
  3. 65daysofstatics / Crash Tactics
  4. The Fall / Bury Pts 1 & 3
  5. CocoRosie / Lemonade
  6. Secret Chiefs 3 / The Owl In Daylight
  7. Secret Chiefs 3 / Hagia Sophia
  8. Secret Chiefs 3 / The Rose Garden Of Mystery
  9. Bill Callahan / Bathysphere